Onze Lieve Vrouwewal

Deze 13e-eeuwse muur van kolenzandsteen liep van de Sint Servaasbrug tot de Jekertoren. De poorten stelden de kade en de stad in verbinding. 

De Onze Lieve Vrouwewal maakt deel uit van de eerste stadsommuring van Maastricht. Deze muur, voornamelijk gebouwd met kolenzandsteen, kwam in Maastricht in de dertiende en in Wyck in de veertiende eeuw tot stand. De Onze Lieve Vrouwewal deed dienst als kademuur van de Maas en de Jeker en liep (in zijn toenmalige lengte) vanaf de Maasbrug tot aan de Jekertoren.

Het Bat

In de loop der tijd ontstond door aanlanding van grond Het Bat, met haven- en handelsmogelijkheden. Rond 1640 werd daarom een deel hiervan als Vismarkt bij de stad getrokken en ommuurd. Om de bereikbaarheid te vergroten zijn er in de Onze Lieve Vrouwewal drie poorten en diverse poternes (kleine doorgangen van particulieren of ondernemers om snel bij de laad- en losplaatsen te kunnen komen) verschillende poorten tot stand gekomen. Hieronder vallen de Brugpoort, de Visserpoort en de Onze Lieve Vrouwepoort (alias Grote Koolpoort).

Rond 1867 werd het noordelijke gedeelte van de muur afgebroken na opheffing van Maastricht als vestingstad. Vanwege haar functie als laad- en losplaats bleef de zuidelijke helft van de Onze Lieve Vrouwewal gelukkig bewaard. De kanonnen voor de wal zijn in 1972 door de stad Maastricht aangekocht. Zowel in historisch als militair perspectief zou de opstelling van kanonnen voor de walmuur correct zijn.

De Onze Lieve Vrouwewal verkeert in goede staat. Er is dan ook geen groot onderhoud gepland. Wél controleren we dit muurdeel jaarlijks op loszittende stenen of voegwerk.